Ç
ÇocukLar
Ziyaretçi Kullanıcı
Misafir
Eski bir oyuncu olarak, bilgisayar oyunlarının bir çocuğun beynini nasıl etkileyebileceği konusunda meraklıydım. Yeğenim ve yeğenim ikisi de küçük çocuklar ve video oyunlarına meraklı değiller. Ancak ebeveynleri World of Warcraft'ta yoğun oyuncular. Çocuklarının bilgisayarda veya telefonda oynamak istememesi bir mucize. Yeğenim bir keresinde bana "Derste bütün gün bilgisayar ekranına bakıyorum. Eve gittiğimde bunu yapmak istemiyorum!" demişti. Bunun yerine futbol, yüzme ile ilgileniyor ve dövüş sanatları öğrenmeye yeni başladı. Yeğenim sessiz, sanatsal olan ve ifade edici dans, aerobik ve resimle ilgileniyor. Ebeveynleri ona Super Mario oynamayı gösterdiler ama o zamandan beri üç ay geçti ve hiç ilgi göstermedi.
Çocukluğumda, video oyunlarıyla büyümedim. Hava güzel olduğunda çoğu öğleden sonra mahalledeki çocuklarla dışarıda oynardım. Ya da kardeşimle mahallede bisiklet sürmeye giderdim. Kışın dışarıda kardan adam yapardık ve tipi gibi kar yağsa bile dışarıda olmak isterdik. Annem ve babam kitap veya oyun kiralamak için bizi kütüphaneye götürürdü. Yüzme dersleri almamız için bizi havuza bırakırlardı. Sınıfımdaki hemen hemen her çocuk gibi, haftada bir piyano dersimiz bile olurdu. Okul sonrası aktiviteler arasında çocukken sporu çok severdim, buz pateni, masa tenisi ve hatta müzik grubu provaları vardı. Caz grubunda klarnet çalardım. Tüm bunları bir video oyununa bile dokunmadan yaptım. Bunlar çok mutlu anılardı ve bu aktivitelere dört çocuğunu kaydettirmek için kıçlarını yırtan ve zor kazandıkları paralarını ödeyen anne ve babama çok minnettarım.
Artık daha yaşlı bir yetişkinim ve video oyunlarına başlamam yaklaşık on yıl önce başladı. Üç yıl boyunca aşırı oynadım, ancak daha sonra uzun bir süre aniden bıraktım. Şu anda, oyun oynamaktan on yıl önce olduğu kadar zevk alamıyorum. Bir sandalyede bir saatten fazla oturduğumda fiziksel ve zihinsel olarak kendimi iyi hissetmiyorum. Sırtım ağrıyor, bacaklarım uyuşuyor, gözlerim bilgisayar ekranına bakmaktan ağrıyor ve bu duruşuma yardımcı olmuyor. Sadece bunlar değil, daha fazla sinirlilik ve hayal kırıklığı hissettiğim anlar oluyor. Bu yüzden zihnimi ve bedenimi sıfırlamak için otuz günlük bir detoks yapıyorum. Bu fizyolojik ve zihinsel değişiklikleri bu yaşımda yaşıyorsam, bu ergenlik çağındaki veya yirmili yaşlardaki genç biriyle nasıl karşılaştırılır? Safça, daha genç bir kişinin doğal olarak daha yaşlı bir oyuncuya kıyasla daha fazla dayanıklılığa sahip olacağını varsaymıştım. Ancak birkaç çalışma okuduktan sonra durum kesinlikle böyle DEĞİLDİ.
Call of Duty oynayan genç bir adamın 20'li yaşların başında kan basıncındaki artışı gösteriyordu. Araştırmacı, oyun oynamaya başlamadan önce ve ardından beş dakikadan kısa bir süre CoD oynadıktan sonra kan basıncını ölçtü. Kan basıncı üç dakika içinde 120/80'den 140'a çıktı. Bunun gerçek zamanlı olarak gerçekleşmesini izlemek şok ediciydi. Sağlıklı bir insandı! Kronik hastalığı olan bir kişiye bu ne kadar daha fazla zarar verebilir? Peki ya küçük çocukların beyin gelişimi?
Bu da beni bilgisayar oyunları ve bir çocuğun nöro-gelişimi hakkındaki endişeye geri getiriyor. Beyinleri hala gelişiyor ve yirmili yaşlarına kadar gelişmeye devam edecek
Çocukluğumda, video oyunlarıyla büyümedim. Hava güzel olduğunda çoğu öğleden sonra mahalledeki çocuklarla dışarıda oynardım. Ya da kardeşimle mahallede bisiklet sürmeye giderdim. Kışın dışarıda kardan adam yapardık ve tipi gibi kar yağsa bile dışarıda olmak isterdik. Annem ve babam kitap veya oyun kiralamak için bizi kütüphaneye götürürdü. Yüzme dersleri almamız için bizi havuza bırakırlardı. Sınıfımdaki hemen hemen her çocuk gibi, haftada bir piyano dersimiz bile olurdu. Okul sonrası aktiviteler arasında çocukken sporu çok severdim, buz pateni, masa tenisi ve hatta müzik grubu provaları vardı. Caz grubunda klarnet çalardım. Tüm bunları bir video oyununa bile dokunmadan yaptım. Bunlar çok mutlu anılardı ve bu aktivitelere dört çocuğunu kaydettirmek için kıçlarını yırtan ve zor kazandıkları paralarını ödeyen anne ve babama çok minnettarım.
Artık daha yaşlı bir yetişkinim ve video oyunlarına başlamam yaklaşık on yıl önce başladı. Üç yıl boyunca aşırı oynadım, ancak daha sonra uzun bir süre aniden bıraktım. Şu anda, oyun oynamaktan on yıl önce olduğu kadar zevk alamıyorum. Bir sandalyede bir saatten fazla oturduğumda fiziksel ve zihinsel olarak kendimi iyi hissetmiyorum. Sırtım ağrıyor, bacaklarım uyuşuyor, gözlerim bilgisayar ekranına bakmaktan ağrıyor ve bu duruşuma yardımcı olmuyor. Sadece bunlar değil, daha fazla sinirlilik ve hayal kırıklığı hissettiğim anlar oluyor. Bu yüzden zihnimi ve bedenimi sıfırlamak için otuz günlük bir detoks yapıyorum. Bu fizyolojik ve zihinsel değişiklikleri bu yaşımda yaşıyorsam, bu ergenlik çağındaki veya yirmili yaşlardaki genç biriyle nasıl karşılaştırılır? Safça, daha genç bir kişinin doğal olarak daha yaşlı bir oyuncuya kıyasla daha fazla dayanıklılığa sahip olacağını varsaymıştım. Ancak birkaç çalışma okuduktan sonra durum kesinlikle böyle DEĞİLDİ.
Call of Duty oynayan genç bir adamın 20'li yaşların başında kan basıncındaki artışı gösteriyordu. Araştırmacı, oyun oynamaya başlamadan önce ve ardından beş dakikadan kısa bir süre CoD oynadıktan sonra kan basıncını ölçtü. Kan basıncı üç dakika içinde 120/80'den 140'a çıktı. Bunun gerçek zamanlı olarak gerçekleşmesini izlemek şok ediciydi. Sağlıklı bir insandı! Kronik hastalığı olan bir kişiye bu ne kadar daha fazla zarar verebilir? Peki ya küçük çocukların beyin gelişimi?
Bu da beni bilgisayar oyunları ve bir çocuğun nöro-gelişimi hakkındaki endişeye geri getiriyor. Beyinleri hala gelişiyor ve yirmili yaşlarına kadar gelişmeye devam edecek
