Clair Obscur: Expedition 33 Çok Abartılmış!

Oyun o kadar abartılmıştı ki, hakkında o kadar büyük bir keyifle yazılmıştı ki harika bir şey bekliyordum. Büyüleyici. Tüyleri diken diken eden bir konu ve bir an önce bitmesini isteyeceğiniz bir dünya. Ama sadece Zhestrals köyüne gidebildim (sanırım burası 3. lokasyon?). Sonra o kadar sıkıldım ki kendimi daha fazla gitmeye zorlayamadım.



Ben olay örgüsü için oynuyorum. Senaryoyu analiz etmek ve dünyayı keşfetmek en sevdiğim şey.

Karakterler​

Ana karakter çok zayıf. Gustav, Sophie için çektiği ****** acısıyla beni başlangıçta çileden çıkardı. Neden birlikte olmamaya ve acı çekmeye karar verdiklerini anlamıyorum, ölüm onları 33 yaşında ayırana kadar mutlu bir şekilde sevişmek yerine.
Sonra sefer boyunca beni rahatsız etmeye devam etti. Hıçkırık, her şey kayboldu, eve gidelim . On beş yaşında birinin bile 32 yaşındaki Gustav'dan daha güçlü bir ruha sahip olduğu ortaya çıktı. Karakterlerin kişiliklerinin iyi geliştirilmiş olabileceğini kabul etsem de, bir blog yazarının "Veilgard'daki gibi kimsenin kıçını yakmadı, çünkü karakterler iyi yazılmış." şeklinde bir yorumunu gördüm. Hiçbir şey söyleyemem, sanırım oyunun ortasına bile gelmedim.

Atmosfer​

Büyüleyici manzaralarla neşeli müzik hoşuma gitmedi. Sanki ölümcül bir keşfe değil de Toussaint'te pikniğe gidiyormuşuz gibiydi. Yenildiğinde komik bir kıyafet aldığınız mimler? Bu, geliştiricilerin Fransız olduğu gerçeğine bir gönderme, tamam, ama çok yersiz görünüyor.

Utancın zirvesi kampta bir gramofon bulduğumda oldu. Normal yemeğimiz yoktu, çadırımız yoktu ama bir gramofonumuz vardı. Nereden çıktı? Neden? Romantik müzik ne işe yarar? Şakayı anlamadım.

Seviye tamamlama​

Koridorların labirentlerinden hoşlanmadım, sadece ileri geri koşup parlak çöpleri topladınız. Çok fazla var, hepsi farklı, bundan hoşlanmadım. Bir yerde bu oyunun stratejik seviye atlamayı sevenler için olduğunu söyleyen bir yorum okudum muhtemelen evet. Ama bu benimle ilgili değil. Bazı çocuk oyunları için mükemmel. Ama karanlık, baskıcı bir atmosfer, bir köşeyi döndüğünüzde yanlış düğmeye bastığınız ve bunun ölüm olduğu hissi bekliyordum. Ve sevimli trollerin kafasına vurduk ve yol boyunca parlak şeyler topladık. Sonunda oyun monotonluğu ve yapay neşesiyle o kadar yorucu hale geldi ki artık bitiremiyorum. Bu çok nadir görülen bir durum, genelde finale ulaşma konusunda mükemmeliyetçiliğim vardır. Oyunu sonunda kim bitirdi, ne düşünüyorsunuz? Kendinizi aşmaya ve devam etmeye değer mi?

3. bölümün başında düştü. Tüm noktalara katılıyorum. Karakterler boş (sonunu biliyorum, eğer varsa), önceki seferlerden alınan notlar anlamsız, keşke orada olsalardı. Tek artıları savaşlar ve müzik açısından çeşitlilik. 25. saatte düştü. Eğer bu kadar abartmasalardı ve beklentiler daha düşük olsaydı, yüzde yüz farklı bir algım olurdu.

Beklentilerin gerçeklikle uyuşmadığı tipik bir durum. Klasiklerin dediği gibi beklentileriniz sorunlarınızdır. Bir milyon yıllık bir oyun hakkında fanteziler kurmaya ve sonra hiçbir şeyden sonuç alamama duygusu gülünç sadece.

Yazının tamamında seninle aynı fikirde değilim ama argümanlarının bazılarını kabul ediyorum.

Ben baya bir araştırdım oyunu çoğu kişi heyecan ile beklerken oyuncuların yüzde yetmişi hayal kırıklığı diyor.