Mesele şu ki, iş yerinde aptallığı ve akılsızlığıyla tam anlamıyla sinir bozucu bir çalışan var. Birkaç kez pazarlık etmeye çalıştım. Sonunda şansım yaver gitmedi. Bu kişinin eylemleri (eylemsizlikleri) yüzünden, birkaç kez kişisel (çalışma dışı) zamanımı işe harcamak zorunda kaldım. Ancak üst yönetimi diyaloğa dahil ettiğim anda durum kategorik olarak hemen değişmeye başladı. Dolayısıyla şu soru ortaya çıkıyor, neden bunu en başta yapmamalıydım? Yani, herkesin aynı nihai hedefi varsa ve herkes işini iyi ve zamanında yapmak zorundaysa, neden kendi tarafımdan bir fedakarlık yapmalıyım? Bu durumdan sonra bu çalışanla üst yönetim arasında nasıl bir ilişki olacak (ve hiç çalışıp çalışmayacağı) endişelenmemeliyim. Çünkü insancıl olmaya çalışırken kendi mezarınızı kazabilirsiniz.